بعد از یک رانندگی طولانی در بزرگراه، شما واقعاً تفاوت قابل توجه بین یک "موتور 1.5T" و یک "موتور 2.0 لیتری" را درک خواهید کرد.

هنگام تلاش برای سبقت گرفتن، فشار محکم پدال گاز باعث ایجاد غرش پرفشار از موتور می‌شد. اگرچه توربوشارژر سخت کار می‌کرد، اما پاسخ قدرت به طور قابل توجهی با تأخیر همراه بود و در نتیجه فرآیند شتاب‌گیری کندی ایجاد می‌شد که به تدریج از فوریت برای عبور سریع از وسایل نقلیه جلویی می‌کاست. این امر به ویژه در طول بخش‌های سربالایی طولانی مشهود بود، جایی که موتور 1.5T به وضوح دچار مشکل می‌شد. سرعت خودرو به طور قابل توجهی کاهش می‌یافت و نیاز به تعویض دنده مکرر برای حفظ حرکت بود که تجربه رانندگی را بسیار دشوار می‌کرد.

پس از اتمام بخش اول سفر، راننده به خودرویی مجهز به موتور 2.0L تغییر یافت. با ورود مجدد به بزرگراه، تفاوت بلافاصله آشکار شد. با فشار ملایم روی پدال گاز، خودرو سریعاً پاسخ داد و خروجی قدرت خطی و قوی را ارائه داد. هنگام سبقت گرفتن، تنها ورودی دریچه گاز متوسط ​​برای موتور کافی بود تا قدرت کافی را فراهم کند و به خودرو اجازه می‌داد تا بدون زحمت و با اجرای روان و مطمئن از سایر وسایل نقلیه عبور کند. حتی هنگام مقابله با همان بخش‌های سربالایی، موتور 2.0L تحویل قدرت ثابتی را بدون تعویض دنده مکرر حفظ کرد و به خودرو اجازه داد تا به طور مداوم سرعت مورد نظر را حفظ کند.

فراتر از تفاوت‌های عملکرد قدرت، دو نوع موتور همچنین ویژگی‌های متمایزی را در بهره‌وری سوخت نشان دادند. از نظر تئوری، موتور 1.5T با حجم کمتری ممکن است در شرایط شلوغ شهری، اقتصاد سوخت بهتری را ارائه دهد. با این حال، در هنگام رانندگی در بزرگراه، حفظ قدرت کافی اغلب به دور موتورهای بالاتر نیاز دارد که منجر به مصرف سوختی می‌شود که به طور قابل توجهی کمتر از موتور 2.0L نیست. در مقابل، موتور 2.0L راندمان احتراق نسبتاً بالایی را نشان داد و در هنگام حرکت با سرعت ثابت در بزرگراه، اقتصاد سوخت چشمگیری داشت.